Een donderslag bij heldere hemel…
Begin januari 2014 kamp ik met een buikgriep die maar niet overgaat. Ik moet me meermaals ziek melden op het werk, en slik verschillende immodiums. Ik blijf heel moe en telkens opnieuw herbeginnen mijn klachten. In maart beland ik in het ziekenhuis met uitdrogingsverschijnselen en 7kg lichter. Na een darmonderzoek luidt de eerste diagnose ‘spastische darmen’. Ik moet nog enkele dagen uitrusten en ga terug aan het werk. Kort daarna gaan we op familieweekend. Daar, ergens in de Ardennen, blijk ik ineens een oproep gemist te hebben. Op mijn voicemail staat een bericht van het ziekenhuis. De interim-arts die tijdens het darmonderzoek een biopsie deed, is zijn bureau aan het opruimen. Hij wil me zelf nog laten weten wat de uitslag was van het onderzoek: glutenintolerantie. Verdere opvolging door een diëtiste zal volgens hem nodig zijn, gezien er me een levenslang dieet te wachten staat. Waarzin… Terwijl ik mijn voicemail beluister, staat er twee kamers verder een traiteurkok de feestmaaltijd te bereiden voor die avond. Ik ben me nog nooit zo bewust geweest van wat ik allemaal eet. Ik wist dat gluten iets te maken hebben met brood en pasta, dus wat zou ik dan nog mogen eten zonder last te hebben? Terug thuis maak ik meteen een afspraak bij een diëtiste en sla ik lectuur in. Niet bepaald om vrolijk van te worden…
Op 1 april 2014, bij wijze van flauwe grap, begin ik glutenvrij te eten. Ik reserveer mijn eigen ruimte in de keukenkast en er komen producten in huis die we anders nog nooit gekocht hebben. Met mijn buik gaat het al snel wat beter, maar ik blijf zeer moe en heb nog vaak krampen. Op controle bij de dokter wordt een lactosetest geopperd. Geen overbodige luxe, zo blijkt al snel. De uitslag van de test luidt drie kruisjes ofwel de zwaarste vorm van lactose-intolerantie. Vanaf dan schrap ik alle gluten en lactose. Proefondervindelijk merk ik dat teveel suiker me ook geen goed doet, dus ook grote hoeveelheden suiker behoren vanaf nu tot het verleden. Koken krijgt een nieuwe dimensie, etiketten lezen wordt routine bij het boodschappen doen, onbezorgd gaan eten is er niet meer bij. In ruil krijg ik wel veel meer energie en weg zijn de buikkrampen!
In 2015 wordt onze zoon geboren. Hij blijkt net als zijn grote zus allergisch voor koemelk en lactose-intolerant te zijn. Enkel de meest speciale poedermelk op doktersvoorschrift slaat aan, een scenario dat we al kenden van bij zijn zus. Bij haar is dit gelukkig allemaal verleden tijd, maar we blijven op onze hoede, lactose-intolerantie kan terug komen… Bij onze zoon vermijden we nog steeds alle melk of lactose, gluten lukken gelukkig wel, wat me dus ook opeens specialist maakt in zaken mét gluten maar zonder melk…